Puchar kontynentalny w skokach narciarskich
Puchar Kontynentalny w skokach narciarskich (zwany też w skrócie PK lub CoC – od angielskiego Continental Cup) – cykl zawodów rozgrywanych na całym świecie, będący zapleczem Pucharu Świata mężczyzn i kobiet.
W dniu, który poprzedza dzień głównego konkursu, odbywają się oficjalne treningi. Przed zawodami odbywają się jedynie treningi – nie odbywają się, jak w PŚ, kwalifikacje (w I serii startują wszyscy zgłoszeni zawodnicy).
Prawo startu w PK mają zawodnicy, którzy kiedykolwiek zdobyli choć jeden punkt do klasyfikacji PŚ, Grand Prix, bądź PK, a także skoczkowie, którzy w aktualnym bądź poprzednim sezonie zapunktowali w Pucharze FIS. Kwoty startowe dla danych reprezentacji są przyznawane na podstawie liczby skoczków z danego kraju w pierwszej pięćdziesiątce Kontynentalnej Listy Rankingowej (CRL), które przyznaje się po zakończonym periodzie (etapie). Maksymalna liczba skoczków, którą mogą wystawić najlepsze reprezentacje, to 6. Najsłabsze zaś mogą wystawić po 3 zawodników. Gospodarzom przysługuje jeszcze dodatkowo „kwota narodowa” licząca 6 nowych zawodników.
Zdobycie punktów w PK mężczyzn umożliwia zawodnikowi start w Pucharze Świata w aktualnym i kolejnym sezonie.
PK jest rozgrywany w dwóch edycjach w sezonie – letniej i zimowej. Klasyfikacje obu edycji od sezonu 2002/2003 nie łączą się.
Historia
Międzynarodowa Federacja Narciarska zdecydowała o konieczności rozgrywania Pucharu Kontynentalnego, głównie ze względu na dużą liczbę zawodników chcących startować w Pucharze Świata. Pierwsza edycja odbyła się w sezonie 1993/1994. FIS jednak zalicza dwie ostatnie edycje Pucharu Europy (rozgrywanego od sezonu 1980/1981 do sezonu 1992/1993) jako dwie pierwsze edycje Pucharu Kontynentalnego. W sezonie 1993/1994 pojawili się zawodnicy z Azji i Ameryki Północnej (wcześniej zawodnicy z Azji i Ameryki stratowali w Pacific Rum Cup który uległ likwidacji w 1993 roku. Na tamtejszych skoczniach także zaczęto rozgrywać zawody, aczkolwiek nigdy żadnemu zawodnikowi spoza Europy nie udało się stanąć na podium w końcowej klasyfikacji cyklu.
W sezonie 2002/2003 zrezygnowano z przeprowadzania kwalifikacji i ograniczono liczbę uczestników drugiej serii skoków do trzydziestu. Do 2003 roku nie istniała Lista Rankingowa Pucharu Kontynentalnego i liczba zgłaszanych zawodników była w dużej mierze dowolna, co doprowadzało do sytuacji, gdy przy braku serii kwalifikacyjnej, do pierwszej serii zawodów zgłaszało się nawet około stu skoczków. W tamtym czasie kalendarz zawodów CoC był bardziej obszerny niż PŚ i podzielony na trzy strefy: środkowoeuropejską, skandynawską i amerykańsko-azjatycką, a konkursy CoC mogły się odbywać w dwóch miejscach jednocześnie.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Puchar_Kontynentalny_w_skokach_narciarskich